Living the Light – Robby Müller

Robby Müller is een van de weinige mensen ter wereld die weet hoe je de zon bespeelt. Hoe je zijn lichtbundels als vlinders vangt. Hoe je zijn stralen als snaren moet aanslaan.

Niet alleen klinkt en weerklinkt er muziek uit deze teder gesponnen draden van licht, zoals we zien en horen in de openingsbeelden van Living the Light – Robby Müller als Robby zijn camera beweegt, de camera wordt zelf ook een muziekinstrument. En de hele wereld danst, straalt, fonkelt.

Voor haar bijzondere filmessay Living the Light – Robby Müller kreeg regisseur en director of photography Claire Pijman toegang tot duizenden Hi8 videodagboeken, foto’s en polaroids die Müller maakte tijdens het werken aan een van de ruim zeventig speelfilms die hij in zijn loopbaan heeft gedraaid; vaak in samenwerking met zielsverwante regisseurs als Wim Wenders, Jim Jarmusch en Lars von Trier. De film verweeft deze beelden met fragmenten uit zijn oeuvre tot een vloeiend continuüm. Met zijn filmmuziek voegt Jim Jarmusch aan deze brede waaier van leven en kunst zijn eigen geluid toe.

Duidelijk wordt dat leven en werk en kunst en dan weer leven elkaar altijd hebben bezield en geïnspireerd. Een ononderbroken stroom van expressieve maar gevoelige beelden die demonstreren hoe je de wereld het beste door een camera laat zien. Hoe de wereld tot leven komt (en leeft) door een lens. Dat de wegen en hotelkamers die hij met Wim Wenders filmde zijn wegen en hotelkamers waren. Hoe zijn omgeving van het ene medium in het andere overging. Zijn werkelijke bestemming was altijd het portretteren, het laten zien wat hij zag. En in die kamers en langs die wegen werd hij aangetrokken door de mooiste reflecterende oppervlakken: ramen en spiegels, resulterend in een eindeloze reeks zelfportretten van de cameraman als man met camera.

Met zijn baanbrekende camerawerk en zijn vindingrijke, vernieuwende belichtingsmethodes, zijn uitzonderlijke gevoel voor de diepte van kleuren en zijn vrije hand van kadreren, plus zijn voortdurende zoeken naar eenvoud, heeft Robby Müller generaties van cameraregisseurs aangemoedigd om hun eigen manier van kijken te ontdekken. Behalve een meester van het analoge werd hij ook een digitale pionier toen hij zijn eerste speelfilms met Lars von Trier maakte.

Zijn werk is vergeleken met dat van schilders als Vermeer en Hopper, die net als hij meesters van het licht waren. Maar zelfs wanneer zijn films af zijn, blijven zijn beelden in beweging. Het licht vervaagt nooit omdat hij altijd de ruimte schept waarin de beelden het verhaal van de mens vertellen. Waarin dat verhaal in het licht komt te staan.

Living the light – Robby Müller is het verhaal van dat licht.